İclal Aydın
Çıkardığı \"Gülümse\" dergisi ile yüksek bir traj yakalayan İclal Aydını sizler için sitemize konuk ettik...
-“Gülümse”dergisi fikri nasıl doğdu?
Gülümse’nin öyküsünün ilk kitabım Hayat Güzeldir’le başladığını düşünmek mümkün. Öncesindeki televizyon programlarımla da örtüşen yanları var elbette derginin; yapılan yazıya dayalı bir iş olduğu için kitabımla başladığını düşünüyorum öyküsünün. Sonuçta o kitap beni köşe yazarlığına, başka kitaplara ve şimdi de dergiciliğe taşıdı... Teklifi ilk getiren, her zaman sevgiyle ve saygıyla andığım, dergiciliğin duayenlerinden Ercan Arıklı olmuştu. İnsanların, arkadaşları gibi göreceği bir dergi hazırlayacaktık. Seven, tartışan, soran, yüzü geleceğe dönük, dayanışma duygusu yüksek bir arkadaş gibi...
“Yaz Bitmesin\" adlı son kitabınız 2.950.000 TL gibi herkesin alabileceği bir fiyatla piyasaya sürüldü. Toplumun ve medyanın buna tepkisi nasıl oldu.?
Ulaşılan tirajlara, aynı fiyat politikasıyla basılan kitapların arttığına bakıldığında okurların da, yayıncıların da olumlu düşündüğü ortada. Okurların kitap okuyabilme olanağının arttırılmasının her zaman, her yerde önemseneceğini düşünüyorum.
-Önümüzdeki günler için projeleriniz nelerdir?
Gazete ve derginin hemen hemen bütün zamanımı aldığını söyleyebilirim. Zaten tahmin edileceği gibi, her ikisi de kendi içinde sürekli üretim ve yaratım isteyen işler. Başka bir deyişle, zaten projelerim yine dergiye ilişkin. Bir kenarda bekleyenler, hayali kurulanlarsa her zaman vardı, yine olacaktır...
-Engellilerle ilgili herhangi bir sivil toplum kuruluşuna üye misiniz?
Zamanımın azlığı nedeniyle ve üstleneceğim görevleri hakkıyla yerine getiremeyeceğim kaygısıyla hiçbir sivil toplum kuruluşuna üye değilim. Üyeliğin kağıt üzerinde kalmasının hiçbir anlamı yok bence. Aksine, bu tür üyeliklerin çoğalması, genel bir tembelliği hakim kılabilir kuruluşlara. Elimden geldiğince, zaman buldukça ancak bireysel katkılarda bulunmaya çabalıyorum.
-Türkiye’deki sivil toplum kuruluşlarının yeri hakkında ki düşünceleriniz nelerdir?
Eskisine oranla daha etkili olduklarını düşünüyorum. İletişim araçlarının baş döndüren bir hızda, kestirelemeyecek boyutlara ulaşmasının bunda büyük payı var tabii. 20 yıl öncesine göre, sesimizi duyurmak artık çok daha kolay. Aynı şekilde, sivil toplum kuruluşlarının söyleyip savunduklarının da hızla yerine ulaşıp insanların hayatlarına katıldığına inanıyorum.
-Türkiye’de Engellilere gereken önem veriliyor mu? Bu konuda ki görüşleriniz nelerdir?
Engellilerin genel nüfus içindeki oranına bakıldığında, kimsenin gösterilen önemi yeterli bulacağını sanmıyorum. Ama hayata geçirilenlerin eksikliğini, azlığını bir kenara bıraktığımızda, insanımızın bu konuda çok hassas, çok yapıcı ve duyarlı olduğuna inanıyorum. Bir önceki soruyla ilişkili yanıtlarsam, sivil toplum kuruluşlarının devleti teşvik ve yönlendirme konusunda en etkili mekanizma olacağına inanıyorum.
-Tiyatro yaptığınız senelerde hiç engelli birini canlandırdınız mı?
Hayır, canlandırmadım.
-Engellilerle ilgili bir proje hazırlamayı ya da kitap yazmayı düşünür müsünüz?
Projelerde yer almayı imkanlarım ölçüsünde elbette isterim. Kitap yazmaya gelince... Eğer roman ya da öykü gibi tek bir kişinin bilincinden çıkmayı gerektirecek bir çalışma söz konusu değilse, belki birçok yazarın katılımıyla gerçekleştirilmesi daha doğru olur. Ya da doğrudan engelli biri tarafından yazılması daha etkili, daha gerçekçi olabilir. ki böyle örnekler var...
-Sanat dünyasından biri olarak engelli insanlarımız için sizce neler yapılabilir?
Her geçen gün değişen kent yaşamının her alanı, düzenlenme ve örgütlenme aşamasında engellileri de kapsamalı. Sadece kentleşme düzeyinde değil, eğitim, sağlık, iş alanlarında da gerekli düzenlemeler mutlaka gerçekleştirilmeli.
S-on olarak eklemek istediğiniz herhangi bir şey var mı?
Aslında konunun çok açık, yapılması gerekenlerin çok net olduğunu; anlık ve bireysel duygulanmalarla değil, daha çok ülke politikaları çerçevesinde, bilinçle ve istikrarlı bir şekilde hareket edilmesi gerektiğini söyleyebilirim.
Röportaj : Zeynep Ünal