Pandeminin engellilerin yaşamı üzerine etkileri
Bundan 10 sene sonra bugün, pandemiyi yaşayan engelli kardeşlerimizin durumunu araştıracak olursak, bu ancak ve ancak 20 sene sonrasına fayda sağlar. Dolayısıyla daha da geç olmadan ilgili bakanlıklara çağrı yaparak olaya bir de bu taraftan bakılmasını hatırlatmak isteriz.İngiltere’de Temmuz 2020’de yapılan bir araştırmanın rakamları engellilerin, engelli olmayanlara göre koronavirüsün yaşamları üzerindeki etkisi konusunda ‘çok endişeli’ veya ‘biraz endişeli’ olarak bildirdiklerini ortaya koydu.
Rakamlar, engellilerin yüzde 75’inin, engelli olmayanların yüzde 66’sına kıyasla endişeli olduklarını ifade etme konusunda daha rahat olduğunu gösterdi.
Bu çalışma, ‘Koronavirüs Pandemisi’nin İngiltere’deki Engelli İnsanların Yaşamları Üzerindeki Etkilerinin Analizi’ isimli, devam eden bir kamuoyu araştırma serisinin üçüncüsü. İlk kez, Politika Laboratuvarı tarafından yürütülen Kabine Ofisi Engellilik Birimi tarafından yaptırılan araştırmalardan elde edilen bilgileri içeriyor. Anket sonuçlarına göre; engellilerin, pandeminin ruhsal durumlarını kötüleştirdiği için sağlıklarını etkilediğini bildirme oranı engelli olmayanlara göre daha fazla (yüzde 18’e yüzde 46).
* Engelliler kendilerini daha yalnız hissediyorlar (yüzde 42’ye yüzde 29)
* Yalnız başlarına çok fazla zaman geçiriyorlar (yüzde 36’ya yüzde 25)
* Kendilerini başkalarına yük gibi hissediyorlar (yüzde 25’e yüzde 8)
* Endişeleri hakkında konuşacak kimseleri yok (yüzde 17’ye yüzde 10).
* Ülkenin bazı bölgelerinde sokağa çıkma kısıtlamaları hafiflemeye devam ediyor. Engelli kişilerin tıbbi ihtiyaçları için evlerinden ayrılma veya bakım elde etme olasılıkları engelli olmayanlara göre daha muhtemel gözüküyor (yüzde 19’a yüzde 9).
* Engellilerin, bir restoranda, kafede veya bir barda bir şeyler yemek ya da bir şeyler içmek için evden çıkma olasılıkları engelli olmayanlara göre daha düşük (yüzde 8’e yüzde 14).
* Engellilerin yüzde 37’si bu hafta sosyalleşmediğini, başka insanlarla tanışmadığını bildirdi. Bu rakam, engelli olmayanların bildirdiklerinden daha yüksek bir oran (yüzde 29). Covid-19 salgını nedeniyle engellilerin evlerinin dışındayken kendilerini güvensiz hissetmeleri bu rakamlara katkıda bulunmuş.
* Engelli olmayanların yüzde 3’ü ile karşılaştırıldığında engelli yetişkinlerin yüzde 9’u bunu bildirdi.Engelli olmayanların yüzde 3’ü ile karşılaştırıldığında, engellilerin yüzde 13’ü sağlık ve tedaviye erişiminden en çok endişe duyuyorlar.
* Pandemiden önce tıbbi bakım gören engellilerin yaklaşık dörtte biri (yüzde 25) şu anda sadece bazı rahatsızlıkları için tedavi gördüklerini belirtti. Bu, benzer bir durumu bildiren engelli olmayanların yüzde 7’siyle karşılaştırılmıştır.
DENEYİMLER FARKLI
Ulusal İstatistik Bürosu’ndan David Ainslie bulgularla ilgili olarak şunları söyledi: “Bu, salgının tahmini 13.7 milyon engelli insanı nasıl etkilediğine dair üçüncü bakışımız. Herkesin deneyiminin farklı olduğunu ve ‘engelli’ teriminin çok geniş olduğunu biliyoruz.
Yine de İngiltere’nin bazı bölgelerinde tecrit kısıtlamalarının azalmaya başladığı bir dönemde, engelli yetişkinlerin deneyimi farklıydı. Refah ve sağlık hizmetlerine erişim konusundaki endişeleri engelli olmayanlara göre daha yüksekti. Davranışlarda da farklılıklar gördük. Engellilerin, engelli olmayanlara göre tıbbi randevulara gitmek veya başkalarına bakmak için dışarı çıkma olasılıkları daha yüksekti. Ama sosyalleşme, dışarıda yemek yeme olasılıkları ise daha düşüktü.”
NİYE ÜLKEMİZDE YAPILMIYOR?
Evet, rakamlar bizim ülkemiz açısından ne kadar geçerli bu kısmı tartışmayacağım. Çünkü her ülkenin kendine göre bir politikası, epidemiyolojik bir alt yapısı ve buna göre bir araştırma sistemi var.
Bakın yazının başında neden bahsediyoruz: Kabine Ofisi Engellilik Birimi tarafından yaptırılan, Politika Laboratuvarı tarafından yürütülen;‘Koronavirüs Pandemisi’nin İngiltere’deki Engelli İnsanların Yaşamları Üzerindeki Etkilerinin Analizi’ isimli bir kamuoyu anket araştırması.
TEK YERDEN BAKIYORUZ
Peki bunu neden biz Türkiye’de yapmıyoruz? Yapılıyorsa neden duymuyoruz ki biz de köşemizde duyuralım? Eksiğimiz işte tam da burada. Gündem koronavirüs ve biz buna sadece bir yerden bakıyoruz.
Bunun psikososyal etkileri nedir? Engelli insanları nasıl etkiliyor? Engelli bireyler ile engelsizler arasındaki duygu-durum farkları nelerdir? Bir olayı, içindeyken her yönüyle ele alıp bütünsel olarak incelediğimizde ancak doğru değerlendirebiliriz
İLGİLİ BAKANLIKLARA SESLENİYORUZ
Bundan 10 sene sonra bugün, pandemiyi yaşayan engelli kardeşlerimizin durumunu araştıracak olursak, bu ancak ve ancak 20 sene sonrasına fayda sağlar. Dolayısıyla daha da geç olmadan ilgili bakanlıklara çağrı yaparak olaya bir de bu taraftan bakılmasını hatırlatmak isteriz.
ÇENGELLİ PANO
‘Üç tekerlekli motor gerekiyor’
Yüzde 79 engelliyim. Çok kilolu ve kısa olduğumdan yürüyemiyorum. Bana acil üç tekerlekli, arkası kasalı, şarjlı motor gerekiyor. Çok zor durumdayım. Borcum çok, kiramı bile ödeyemiyorum, 4 aylık kira borcum var. Hem bir şeyler satmak için hem de yürüyüp kimseye muhtaç olmamak için hayırseverlerden ve iş adamlarımızdan yardım bekliyorum. İsim-adres bizde saklı Tel: 0536 953 90 72
‘MEKTUP VE KİTAP BİZİ ÇOK MUTLU EDER’
Sekiz yıldır cezaevindeyim ve daha uzun süre cezam var. Kendimi geliştirmeye çalışıyorum. Açıköğretim Fakültesi Veterinerlik Laborant Bölümü’nde okuyorum. Vaktimi ders çalışarak, dini kitaplar okuyarak ve namaz kılarak değerlendiriyorum. Yalnızlığıma ortak olacak biriyle mektuplaşmak istiyorum. Ayrıca hayırseverlerden PTT Kargo ile tarih kitapları ve dini kitaplar göndermelerini rica ediyorum. Murat Elibol 1 no’lu T Tipi Kapalı Cezaevi B-7 Koğuşu / Tekirdağ
Beş yıldır cezaevindeyim. Yaşım 35. Çok az cezam kaldı. Kötü günler geride kalacak. Üniversite okuyorum ve boş zamanlarımda şiir yazıyorum. Siz kıymetli okurlardan kitap göndermelerini istiyorum. Mektup arkadaşlığı yapmak isteyenlerin kıymetli satırlarını bekliyorum. Herkesin özgür kalması dileklerimle. Mehmet Acar T Tipi Kapalı Cezaevi B-19 Koğuşu Akşehir / Konya
Rakamlar, engellilerin yüzde 75’inin, engelli olmayanların yüzde 66’sına kıyasla endişeli olduklarını ifade etme konusunda daha rahat olduğunu gösterdi.
Bu çalışma, ‘Koronavirüs Pandemisi’nin İngiltere’deki Engelli İnsanların Yaşamları Üzerindeki Etkilerinin Analizi’ isimli, devam eden bir kamuoyu araştırma serisinin üçüncüsü. İlk kez, Politika Laboratuvarı tarafından yürütülen Kabine Ofisi Engellilik Birimi tarafından yaptırılan araştırmalardan elde edilen bilgileri içeriyor. Anket sonuçlarına göre; engellilerin, pandeminin ruhsal durumlarını kötüleştirdiği için sağlıklarını etkilediğini bildirme oranı engelli olmayanlara göre daha fazla (yüzde 18’e yüzde 46).
* Engelliler kendilerini daha yalnız hissediyorlar (yüzde 42’ye yüzde 29)
* Yalnız başlarına çok fazla zaman geçiriyorlar (yüzde 36’ya yüzde 25)
* Kendilerini başkalarına yük gibi hissediyorlar (yüzde 25’e yüzde 8)
* Endişeleri hakkında konuşacak kimseleri yok (yüzde 17’ye yüzde 10).
* Ülkenin bazı bölgelerinde sokağa çıkma kısıtlamaları hafiflemeye devam ediyor. Engelli kişilerin tıbbi ihtiyaçları için evlerinden ayrılma veya bakım elde etme olasılıkları engelli olmayanlara göre daha muhtemel gözüküyor (yüzde 19’a yüzde 9).
* Engellilerin, bir restoranda, kafede veya bir barda bir şeyler yemek ya da bir şeyler içmek için evden çıkma olasılıkları engelli olmayanlara göre daha düşük (yüzde 8’e yüzde 14).
* Engellilerin yüzde 37’si bu hafta sosyalleşmediğini, başka insanlarla tanışmadığını bildirdi. Bu rakam, engelli olmayanların bildirdiklerinden daha yüksek bir oran (yüzde 29). Covid-19 salgını nedeniyle engellilerin evlerinin dışındayken kendilerini güvensiz hissetmeleri bu rakamlara katkıda bulunmuş.
* Engelli olmayanların yüzde 3’ü ile karşılaştırıldığında engelli yetişkinlerin yüzde 9’u bunu bildirdi.Engelli olmayanların yüzde 3’ü ile karşılaştırıldığında, engellilerin yüzde 13’ü sağlık ve tedaviye erişiminden en çok endişe duyuyorlar.
* Pandemiden önce tıbbi bakım gören engellilerin yaklaşık dörtte biri (yüzde 25) şu anda sadece bazı rahatsızlıkları için tedavi gördüklerini belirtti. Bu, benzer bir durumu bildiren engelli olmayanların yüzde 7’siyle karşılaştırılmıştır.
DENEYİMLER FARKLI
Ulusal İstatistik Bürosu’ndan David Ainslie bulgularla ilgili olarak şunları söyledi: “Bu, salgının tahmini 13.7 milyon engelli insanı nasıl etkilediğine dair üçüncü bakışımız. Herkesin deneyiminin farklı olduğunu ve ‘engelli’ teriminin çok geniş olduğunu biliyoruz.
Yine de İngiltere’nin bazı bölgelerinde tecrit kısıtlamalarının azalmaya başladığı bir dönemde, engelli yetişkinlerin deneyimi farklıydı. Refah ve sağlık hizmetlerine erişim konusundaki endişeleri engelli olmayanlara göre daha yüksekti. Davranışlarda da farklılıklar gördük. Engellilerin, engelli olmayanlara göre tıbbi randevulara gitmek veya başkalarına bakmak için dışarı çıkma olasılıkları daha yüksekti. Ama sosyalleşme, dışarıda yemek yeme olasılıkları ise daha düşüktü.”
NİYE ÜLKEMİZDE YAPILMIYOR?
Evet, rakamlar bizim ülkemiz açısından ne kadar geçerli bu kısmı tartışmayacağım. Çünkü her ülkenin kendine göre bir politikası, epidemiyolojik bir alt yapısı ve buna göre bir araştırma sistemi var.
Bakın yazının başında neden bahsediyoruz: Kabine Ofisi Engellilik Birimi tarafından yaptırılan, Politika Laboratuvarı tarafından yürütülen;‘Koronavirüs Pandemisi’nin İngiltere’deki Engelli İnsanların Yaşamları Üzerindeki Etkilerinin Analizi’ isimli bir kamuoyu anket araştırması.
TEK YERDEN BAKIYORUZ
Peki bunu neden biz Türkiye’de yapmıyoruz? Yapılıyorsa neden duymuyoruz ki biz de köşemizde duyuralım? Eksiğimiz işte tam da burada. Gündem koronavirüs ve biz buna sadece bir yerden bakıyoruz.
Bunun psikososyal etkileri nedir? Engelli insanları nasıl etkiliyor? Engelli bireyler ile engelsizler arasındaki duygu-durum farkları nelerdir? Bir olayı, içindeyken her yönüyle ele alıp bütünsel olarak incelediğimizde ancak doğru değerlendirebiliriz
İLGİLİ BAKANLIKLARA SESLENİYORUZ
Bundan 10 sene sonra bugün, pandemiyi yaşayan engelli kardeşlerimizin durumunu araştıracak olursak, bu ancak ve ancak 20 sene sonrasına fayda sağlar. Dolayısıyla daha da geç olmadan ilgili bakanlıklara çağrı yaparak olaya bir de bu taraftan bakılmasını hatırlatmak isteriz.
ÇENGELLİ PANO
‘Üç tekerlekli motor gerekiyor’
Yüzde 79 engelliyim. Çok kilolu ve kısa olduğumdan yürüyemiyorum. Bana acil üç tekerlekli, arkası kasalı, şarjlı motor gerekiyor. Çok zor durumdayım. Borcum çok, kiramı bile ödeyemiyorum, 4 aylık kira borcum var. Hem bir şeyler satmak için hem de yürüyüp kimseye muhtaç olmamak için hayırseverlerden ve iş adamlarımızdan yardım bekliyorum. İsim-adres bizde saklı Tel: 0536 953 90 72
‘MEKTUP VE KİTAP BİZİ ÇOK MUTLU EDER’
Sekiz yıldır cezaevindeyim ve daha uzun süre cezam var. Kendimi geliştirmeye çalışıyorum. Açıköğretim Fakültesi Veterinerlik Laborant Bölümü’nde okuyorum. Vaktimi ders çalışarak, dini kitaplar okuyarak ve namaz kılarak değerlendiriyorum. Yalnızlığıma ortak olacak biriyle mektuplaşmak istiyorum. Ayrıca hayırseverlerden PTT Kargo ile tarih kitapları ve dini kitaplar göndermelerini rica ediyorum. Murat Elibol 1 no’lu T Tipi Kapalı Cezaevi B-7 Koğuşu / Tekirdağ
Beş yıldır cezaevindeyim. Yaşım 35. Çok az cezam kaldı. Kötü günler geride kalacak. Üniversite okuyorum ve boş zamanlarımda şiir yazıyorum. Siz kıymetli okurlardan kitap göndermelerini istiyorum. Mektup arkadaşlığı yapmak isteyenlerin kıymetli satırlarını bekliyorum. Herkesin özgür kalması dileklerimle. Mehmet Acar T Tipi Kapalı Cezaevi B-19 Koğuşu Akşehir / Konya
Posta Gazetesi 07.09.2020
